یک دانش‌آموز را انتخاب می‌کنیم. چشمان او را می‌بندیم یا از خودش می‌خواهیم که چشمانش را ببندد. از طرف دیگر یک وسیله را در کلاس پنهان می‌کنیم. یک نفر هم باید مسئول راهنمایی او برای پیدا کردن آن وسیله باشد. آن که چشمانش بسته است، وارد کلاس می‌شود و با راهنمایی‌های کلامی دوستش، با چشمان بسته به طرف آن شیء پنهان شده می‌رود تا آن را پیدا کند. هدف این بازی، نشان دادن اهمیت وجود راهنما در زندگی انسان است.
