با دانش‌آموزان راجع به انجام کارها و بخشیدن چیزهائی که برای ما آسان است اما فرد نیازمند را خیلی خوشحال می‌کند صحبت می‌کنیم. خوب است در ادامه، داستان بخشیدن انگشتر توسط امام علی علیه‌السلام در رکوع نماز را برایشان تعریف کنیم. حالا زمان یک بازی پرهیجان فرا می‌رسد. در این بازی قرار است هرکس مقداری از خوراکی خودش را به دیگران بدهد؛ بنابراین دانش‌آموزان به صورت داوطلبانه در آن شرکت می‌کنند. داوطلب‌ها به گروه‌های پنج نفره یا کمتر تقسیم می‌شوند. گروه اول از کلاس خارج شده و گروه دوم به صورت یک صف پشت در قرار می‌گیرند. گروه اول یکی یکی دستشان را از ما بین در کلاس وارد کرده و بخشی از خوراکی‌هایشان را به نفرات داخل کلاس می‌دهند. گروه دوم تلاش می‌کنند تشخیص بدهند دست چه کسی در حال بخشش است و گروه اول باید از راهکارهای متنوعی برای شناسائی نشدن استفاده کنند؛ برای مثال می‌توانند دستکش دستشان کنند، خوراکی‌هایشان را با هم‌گروهی خود عوض کنند و … . از دانش‌آموزان داخل کلاس بپرسیم آیا می‌توانند حدس بزنند چه کسی به آنها خوراکی داده است؟ در دور بعدی گروه‌ها جایشان را با هم عوض می‌کنند. خوب است به نحوی این فعالیت با نماز مرتبط شود؛ مثلا در محیط نمازخانه اجرا شود و یا بعد از انجامش همه با هم به نماز جماعت برویم.
