با دو کیسه زباله پر حجم (خشک یا تر) وارد کلاس شده و با خوشحالی به بچه ها می‌گوییم: «ببینید من چقدر وسیله دارم!». از آنجایی که دانش‌آموزان نسبت به زباله احساس خوش‌آیندی ندارد ما را از نگهداری زباله در کلاس منع میکنند. در ادامه با تایید صحبت دانش‌آموزان با آنها وارد گفتگوی کوتاهی می‌شویم. به دانش‌آموزان مان می‌گوییم اگر کسی بیشتر از اندازه در بشقابش غذا بریزد، باقی مانده آن تبدیل به زباله می‌شود. اگر لباس یا لوازم‌التحریر بیشتر از نیازمان هم بخریم، آنها بلااستفاده مانده و در طولانی مدت به زباله تبدیل می‌شوند.
