وسایل لازم: صندلی یا بالش (تعداد: یک عدد کمتر از تعداد بچه‌ها)
صندلی‌ها پشت به پشت، در دو ردیف چیده می‌شوند. بچه‌ها با خواندن شعر سوره، دور صندلی‌ها می‌چرخند. یکی از بچه‌ها یا معلم، بازی را هدایت می‌کند. گاهی با گفتن «استراحت» شعرخوانی را قطع می‌کند. سپس هریک از بچه‌ها با عجله روی یک صندلی می‌نشیند.
از آنجایی که یک صندلی کم است، باید تمام بچه‌ها هرطور که شده با تحمل و پذیرش سختی روی صندلی‌ها جا شوند و بنشینند. بعد از هر دور بازی یک صندلی برداشته و از تعداد صندلی‌ها کم می‌شود تا جایی که تنها یک صندلی بماند.
روش دیگر بازی: به جای صندلی، روی زمین بالش گذاشته می‌شود (یک بالش کمتر از تعداد بچه‌ها). وقتی موسیقی پخش یا شعر سوره خوانده می‌شود، بچه‌ها مثل قورباغه در اتاق می‌پرند. هنگامی که موسیقی یا شعر قطع می‌شود، همه‌ی بچه‌ها باید روی بالش‌ها بپرند. بعد از هر دور بازی یک بالش برداشته و از تعداد بالش‌ها کم می‌شود تا جایی که تنها یک بالش بماند و همه این سختی را به جان بخرند که روی بالش باقیمانده جا شوند. (توجه داشته باشیم که در این روش با کم شدن بالش‌ها دیگر بچه‌ها نیاز نیست با قطع شدن شعر یا موسیقی روی بالش بپرند و همین که با پذیرش سختی همه‌ی آنها بتوانند روی بالش‌ها جا شده و بایستند کافی است چون به دلیل کم بودن بالش‌ها و پرش ممکن است سر عزیزان بهم برخورد کند و خدای نکرده اتفاقات ناگواری رخ دهد.)
هر بار که یکی از صندلی‌ها یا بالش‌ها حذف می‌شود؛ بازی سخت‌تر می‌شود. می‌توانیم پس از انجام بازی راجع به درجه سختی هر مرحله با بچه‌ها گفتگو کنیم.
