به نام خدا
دنبال قانون بودم و دیدم قرآن برایم، بهترینش بود
راهی که از آغاز تا پایان خط خدا را می‌شود پیمود
یک شب نشستم خواندمش، دیدم از برگ‌هایش نور می‌بارد
دیدم که هُرمش مثل خورشید است هم خصلت آیینه را دارد
می‌گفت از قانون نرو بیرون تا بهترین گل در جهان باشی
از دست طوفان‌های بد رفتار در هر مسیری در امان باشی
راه رسیدن تا به شادی‌ها در آیه‌هایش، صاف و هموار است
رفتن به سمت مهربانی‌ها همراه قرآن، بهترین کار است
تا آخرین شاخه به همراه قانون مقصد، شاد می‌مانم
حالا “صراط المستقیمش” را در اول پرواز، می‌خوانم
شاعر: مرضیه ملکیان
