داستانی تخیلی همراه با صداهای متناسب با آن تعریف می‌کنیم و از دانش‌آموزان می‌خواهیم تا چشمهایشان را ببندند و همراه با تعریف کردن ما داستان را تصور کنند. سپس در قسمت‌های مختلفی از داستان توقف می‌کنیم. در هر بخش یک دانش‌آموز را صدا می‌کنیم که داستان را ادامه دهد. خوب است داستان را به صورتی طراحی کنیم که دانش‌آموزان دیدنی‌ها و شنیدنی‌های مختلف را بدون آنکه با چشم ببینند و یا با گوش بشنوند تصور کنند. مانند نسیم خنکی می‌وزید، صدای چهچه بلبلان فضای دشت را پر کرده بود، گل‌های شقایق با وزش نسیم تکان می‌خوردند و … .
منو
