روی زمین مسیری با کامواهایی پیچ در پیچ یا هر وسیله دیگری طراحی می‌کنیم. با صدای بلند می‌گوییم: «پشت سر من، همه به خط!» همه دانش‌آموزان پشت سر ما به راه می‌افتند و درست مثل ما می‌دوند، می‌پرند، می‌خزند یا چهار دست و پا حرکت می‌کنند. آن‌ها باید دقیقاً به همان حالتی که رهبر روی خطوط پا می‌گذارد، حرکت کنند. سپس اولین دانش‌آموزی که پشت سر ما حرکت می‌کند، نقش راهنما را به عهده می‌گیرد. بعد از انجام چند حرکت به انتهای صف رفته و نفر بعدی نقش راهنما را ایفا می‌کند. می‌توانیم در حین عبور از خطوط، سوره مبارکه طارق را همخوانی کنیم.
منو
