بازی‌هایی که در آن هدفی تعیین می‌شود که بچه‌ها باید از دور آن را نشانه‌گیری کنند، برای تجربه کردن موقعیت‌های برد و باخت در کنار هم و القای طبیعی بودن باخت، مناسب هستند. در این بازیها بچه‌ها فرصت پیدا می‌کنند که بارها هدف‌گیری کنند و به این حقیقت پی ببرند که باخت یک امر طبیعی و عادی است و اگر یک بار بازنده شدند، به این معنا نیست که در موقعیت باخت باقی می‌مانند؛ بلکه هر باختی مقدمه پیروزی‌های بعدی است. پس لازم نیست خود را برای آن سرزنش کنند. به طور مثال بازی‌هایی مانند انداختن توپ‌های کوچک به داخل یک سبد از فاصله دور، پرتاب توپ داخل حلقه بسکتبال، دارت بازی و … از جمله این بازیها هستند. در این بازیها بچه‌ها در یک صف قرار می‌گیرند و هرکس چند فرصت برای نشانه‌گیری دارد. اگر در پرتاب‌ها موفق نشد همه با هم می‌خوانند: «هیچ اشکالی نداره بازی ادامه داره … هیچ اشکالی نداره دنیا ادامه داره … چی شد چی شد هیچی نشد!»
منو
