خطی برای شروع بازی و خط دیگری برای پایان آن و به فاصله چند متر از یکدیگر علامت‌گذاری و مشخص می‌شوند. همه بازیکن‌ها در خط شروع می‌ایستند. به هر فرد یک بادکنک باد شده می‌دهیم و همین که مربی دست‌هایش را به هم می‌زند و به این وسیله شروع بازی را اعلام می‌کند، بچه‌ها بادکنک‌ها را بین دو زانوی خود می‌گذارند و به راه می‌افتند و سعی می‌کنند تا آنجا که ممکن است زودتر به خط پایان برسند. در این بازی نمی‌توان از دست‌ها برای نگه داشتن بادکنک استفاده کرد. اگر کسی بادکنک خود را از دست بدهد همان جا می‌ایستد و دیگر حرکت نمی‌کند. یک دقیقه پس از شروع بازی مربی سوت می‌زند و همه در جای خود متوقف می‌شوند. کسی که مسافت بیشتری را طی کرده باشد برنده است. در انتها همه افراد دست‌های همدیگر را می‌گیرند و با هم این شعر را می‌خوانند:
برد و باخت گریه ندار غصه نداره فقط تجربست یادت نِمیره از برای من یکمی بخند (با ضرباهنگ (ریتم) بازی «دختره اینجا نشسته»)
