یک کار مشخصی مانند آب دادن به گل یا عبور از خیابان و… را در نظر میگیریم؛ تعدادی از دانشآموزان در نقش هایی که نیاز به کمک دارند مانند یک فرد نابینا، یک فرد دست شکیته و پا شکسته، یک فردی که تصادف میکند و… قرار است آن کار را انجام دهند سپس به ازای هرکدام از این دانشآموزان یک نفر را مسئول کمک به او میکنیم. سپس هرکس وارد صحنه بازی شد دوستش باید فورا به کمک او برود و دوستش را یاری کند تا آن کار را انجام دهد.
خوب است توجه بچه هارا جلب کنیم که باید به دوست خود کمک کنند تا او با مشکلی که دارد بتواند آن کار را انجام دهد نه اینکه آن کار را خودشان انجام دهند.