به نوبت هر نفر پای تخته میآید و یک نقشی میگیرد. مثلا مادر. بقیه بچهها باید کارهایی را بگویند: مثلا :«سلام دادن.» ،«کمک کردن»، «گوش دادن به حرفهایش»، یا «بلند حرف زدن با او »،«مرتب نکردن اتاقمان» و… برای هر کارخوب، فردی که نقش مادر را دارد باید لبخند بزند و ابراز شادی کند،یا اگر کار بدی است، صورت خود را ناراحت نشان دهد.
بچههایی که پای تخته میآیند، نقشهای متنوعی میتوانند بگیرند، پدر، خواهر،برادر،معلم، نظافتچی مدرسه، همسایه و… و سایربچهها انواع کارهای متفاوتی را باعث خوشحالی یا ناراحتی او میشود را عنوان کنند.