شعر «آیه‌های علق»

آفریده­ست تو را              مثلِ یک گل، زیبا
مثلِ ساحل، آرام              پاک، مثل دریا

خلق کرده‌­ست تو را          مثل خورشید، قشنگ 
مثل جنگل، سرسبز          مثل پروانه، زرنگ

یاد داده‌­ست به تو            مهربان بودن را
با درخت و گل و رود         هم­زبان بودن را

هدیه داده­ست به تو       چشم و گوش و بینی
کاردستیّ خداست            هر چه را می­بینی

او کشیده‌­ست دو چشم    زیرِ ابروهایت
تا نلغزد هرگز                   سنگ، زیر پایت

بر لبت رویانده                 حرف‌­ها را انگار
گفته چون کوه بایست      لحظه‌­های دشوار

خوانده در گوش تو           آیه زیبایی
کرده موهایت را               مثلِ من خرمایی

قلب تو، یک دریاست        گرچه کوچک هستی
پیش چشم مادر              یک عروسک هستی

عاقلی، می‌­فهمی              فکرها، در سر توست
خواهرت، شکل تو و         تکّه دیگر توست

خانه بی­‌خنده تو              مثلِ شب، تاریک است
با تو امّا به بهشت           راهمان نزدیک است

اهل قرآنی تو                  که کلامش زیباست
آیه­‌های «علقش»            در وجودت پیداست

شاعر: سیده اعظم جلال‌زاده میبدی