به هرکدام از دانشآموزان یک بادکنک میدهیم تا اسمشان را روی آن بنویسند. همه بادکنکها را به اتاق دیگری برده و آنجا میریزیم. سپس از آنها میخواهیم به اتاق رفته و بادکنکی که اسمشان روی آن نوشته شده را در یک دقیقه پیدا کنند. طبیعتا همگی با عجله و برخورد با یکدیگر سعی در پیدا کردن بادکنکشان می کنند. در نتیجه در پایان یک دقیقه کمتر کسی می تواند بادکنک با اسم خودش را پیدا کند. از آنان سؤال میکنیم که نعمت ایلاف چگونه میتواند برای انجام این کار به ما کمک کند؟ دانشآموان کمکم به این پاسخ میرسند که اگر هر کسی با انتخاب تصادفی یک بادکنک و صدا زدن دوستی که اسمش نوشته شده، آن را به صاحبش برساند، همگی در زمان معین به نتیجه رسیده و برنده خواهند بود. دور دوم بازی را با این روش انجام میدهیم و از بچهها میخواهیم بادکنک هرکسی که به دستشان رسید بلند نام دوستشان را همراه با کلمه ایلاف بگویند؛ مثل «زهرا؛ ایلاف».