شعر «لابلای پندها»

به نام خدا

من فکر می­‌کردم خودم       عاقل­‌تر از بابا شدم
دانا شبیه مادرم،                یا بهتر از آن­ها شدم!

از پند و اندرز پدر                بسیار غمگین می‌­شدم
مادر اگر می­‌گفت: «نه»       اخمو و بدبین می‌­شدم

بر منبرش اندرز گفت          آقای مسجد از قضا!
از سوره خوب «عبس»        در لابلای پندها

یک روز از علم و هنر           چون گل معطر می­‌شوم
با پشتکارم بعد از این         هر روز بهتر می‌­شوم

شاعر: بتول محمدی