به نام خدا
بیل برمی‌دارم و با دست‌هام می‌شکافم خاک‌های سخت را
می‌نشانم در میان باغچه یک نهال کوچک خوشبخت را
باغچه یک گوشه از این کوچه است کوچه‌ای لبریز از لطف و صفا
خانه‌هایش هر سحر پر می‌شود از صدای آشنای ربّنا
بعدها وقتی نهالم شد درخت، کودکان تابی به آن خواهند بست
سبز و زیبا و تناور می‌شود عابری در سایه‌اش خواهد نشست
می‌گذارم پا به هر کاری که هست، خوبی و خیرش همیشه ماندگار
یاد داده خالقم این را به من با نزول آیه‌های «انفطار»
شاعر: ندبه محمدی
